شاعر : محمود ژولیده نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل
دیـگـر طـبـیب بـر سـربـالـین نیاوریدبالـینِ من حـسـین و حـسن را بیـاورید این شرحِ صدر،مرهمِ جانکَندَنِ من است از سیـنهام حسینِ مرا ازچه میبـرید؟
ای نـوردیـدگـانِ من اینگـونهبیقـرارامروز بر رسول گریبان چه می درید؟ روزی رسد که هردو جگر پاره میشویدبا اینکه در بهشت،شما هر دو سرورید بــوسـه اگـر بـه روی لـبـان شمـا زنـمروزی ز تشتِ خونجگر،سر بر آورید زهـرای من! تـو اِذنِ دخـولِ اَجَـل بـدهزیرا خـدا به غـیـرتوکـوثـرنـیـافـرید او که دری به غـیـرِدرِخـانـهاَت نـزددانـد خـدا مــرا بـهولای تـوپَــروَریـد تا میشـود، حـبـیـبۀ من پشت درنرو! زود است،استغاثهکنان پشت این درید ای دشـمـنان فـاطـمه ازمن حـیا کـنید! بعد از پدر چه برسراین دختر آورید دور مــرا کـســا،بـگــیـریـد دخــتـرم! آخـر شـمــا تـمــامِ امــیــد پــیــمـبـریـد بنشینعلی!که خوب بهرویت نظر کنمآری خـدا جـمـال توازخـویش آفـریـد نعش مرا شبانه چوغـسل وکـفن کنیمـخـفـی زبیکـفـن کَـفـَنـم را بـیـاورید